Adolfo Kaminsky
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
fałszerz, fotograf |
| Odznaczenia | |
 
| |
Adolfo Kaminsky (ur. 1 października 1925 w Buenos Aires, zm. 9 stycznia 2023 w Paryżu[1]) – francuski fotograf i fałszerz, członek francuskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, pracujący na zlecenie rządu francuskiego; pracujący dla algierskiego Frontu Wyzwolenia Narodowego po wybuchu konfliktu algierskiego, a następnie na rzecz ruchów narodowowyzwoleńczych w Ameryce Południowej, Hiszpanii, RPA, Angoli, Gwinei Bissau i Grecji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 1 października 1925 roku w Buenos Aires w rodzinie Żydów, którzy wyemigrowali z Rosji po rewolucji październikowej[2]. W 1932 roku rodzina przeniosła się do Francji, Kaminsky odebrał liberalne i świeckie wykształcenie. Wobec zagrożenia wojną Kaminsky z rodziną przeniósł się w 1939 roku do Vire w Normandii[2]. W wieku 14 lat zakończył edukację i zaczął pracować; interesował się chemią[3].
Po rozpoczęciu niemieckiej okupacji znalazł się wraz z rodziną w obozie przejściowym w Drancy, bliski był wywiezienia do Auschwitz-Birkenau[2]. Zwolniony jako obywatel Argentyny dzięki wstawiennictwu argentyńskiego konsula[2].
Od 1944 roku zajmował się tworzeniem fałszywych dokumentów, głównie paszportów, metryk urodzenia i aktów chrztu dla francuskich Żydów i osób zagrożonych terrorem hitlerowskim. Działał we francuskiej organizacji żydowskiej UGIF, w komórce La Sixieme[4][2]. Po wyzwoleniu Paryża 25 sierpnia 1944 roku Kaminsky pracował na rzecz rządu francuskiego, przygotowując fałszywe dokumenty dla agentów przerzucanych na tyły frontu[5].
Po zakończeniu wojny przygotowywał dokumenty dla Żydów przerzucanych do brytyjskiej Palestyny[2], zajmował się tą działalnością do powstania Izraela w 1948 roku. Początkowo został fotografem, ale powrócił do fałszerstw po wybuchu konfliktu algierskiego, gdy zaangażował się w działania na rzecz skrócenia tej wojny[2]. Przygotowywał wówczas dokumenty dla algierskich partyzantów, którym groziły prześladowania ze strony Francuzów, a jednocześnie stanowczo dystansował się od nacjonalizmu i przemocy[5]. Pod koniec wojny algierskiej dostał zlecenie wyprodukowania stu milionów fałszywych franków, które miały zachwiać francuską gospodarką i wymusić wycofanie się tego kraju z Algierii. Tuż przed przekazaniem pieniędzy Algierczykom zawarto zawieszenie broni, a fałszywe pieniądze zostały przez Kaminsky’ego spalone[4]. Po wojnie w Algierii pomagał ruchom narodowowyzwoleńczym w Ameryce Południowej[2], Hiszpanii, RPA[2], Angoli, Gwinei Bissau i Grecji. Zajmował się także szkoleniem innych fałszerzy[5].
Z wyjątkiem okresu pracy dla rządu Francji, Kaminsky zawsze pracował za darmo[5]. W 1971 roku zrezygnował z działalności fałszerskiej, ożenił się i ma troje dzieci[4]. Poświęcił się fotografii[5].
Został odznaczony odznaczeniami francuskimi: Krzyżem Kombatanta, Krzyżem Kombatanta-Ochotnika Ruchu Oporu i złotym Medalem Miasta Paryża[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Adolfo Kaminsky, la mort après une vie héroïque de faux et de photos (fr.)
- ↑ a b c d e f g h i Yves Lecouturier: Shoah en Normandie: 1940–1944. Editions Cheminements, 2004, s. 215–217. ISBN 978-2-84478-295-3. [dostęp 2011-09-11]. (fr.).
- ↑ Adolfo Kaminsky, un jeune dans La Resistance. Sa famille. [dostęp 2011-09-09]. (fr.).
- ↑ a b c Nora Reinhardt, Fałszerz w imię ideałów [online], Onet.pl, 9 września 2011 [dostęp 2011-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-23] (pol.).
- ↑ a b c d e f Adolfo Kaminsky, un jeune dans La Resistance. Et apres la guerre?. [dostęp 2011-09-09]. (fr.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Adolfo Kaminsky [online], arte.tv, 9 stycznia 2001 [dostęp 2011-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2010-03-26] (fr.).
- Linda Benotmane, Adolfo Kaminsky, le faussaire au grand coeur [online], ouest-france.fr, 28 października 2009 [dostęp 2011-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2009-10-31] (fr.).
- Icarus Films: Forging Identity, A Film by Jacques Falck. 2001. [dostęp 2011-09-09]. (ang.).